Bijna 9 weken na de operatie

Voor de trouwe lezers van mijn blog moet het misschien opgevallen zijn (of misschien ook niet..); de "flow" van het bloggen was er even uit. De afgelopen weken waren ook niet echt interessant om over te bloggen, in ieder geval niet qua belevenissen omtrent het onderwerp kaakosteotomie.
Er viel genoeg te melden over totaal andere zaken maar dan ga ik "off-topic" om in blog-termen te blijven. Twee weken geleden was ik aanwezig bij een hele leuke lezing van Nynke de Jong. Een bekende Friese columniste, verwoedt twitteraarster, blogster en inmiddels ook BN-er door aanwezigheid in diverse t.v. programma's. Zij schrijft haar columns en blogs op zeer humoristische wijze over allerhande onderwerpen. Ik ben jaloers op de manier hoe zij dingen weet te vertellen en op te schrijven. Aan het eind van de avond gaf ze nog wat tips over hoe je een blog boeiend kan houden zodat de lezer het ook blijft lezen. Het zette mij wel aan het denken....Het onderwerp van mijn blog is natuurlijk niet humoristisch dus het hoeft niet lachwekkend te zijn. Voor iemand die dit traject nog moet ondergaan moet het interessant zijn. Ik wil ze niet afschrikken maar het is wel een reëel beeld van wat je te wachten staat. Voor alle lezers daarbuiten vind ik het gewoon leuk om te laten weten hoe de stand van zaken is. Maar bovenal is het voor mezelf een uitlaatklep. Ik vind het leuk om te schrijven en de reacties die erop volgen te lezen.
Het is inmiddels wel tijd voor een overzichtje in foto's. Ik weet dat er onder mijn blog-lezers één iemand is die bij het zien van deze foto's misschien wit wegtrekt en van zijn of haar stokje gaat. Dus tegen diegene zeg ik, scroll maar even niet verder. Voor alle anderen, het valt wel mee. Ik word er zelf ook niet vrolijk van als ik er naar kijk. Maar het laat wel zien hoe je er na deze operatie uit ziet. Van het moment van wakker worden in het ziekenhuisbed ( heel charmant) en een paar dagen daarna waar ik er uitzie als een opgeblazen michelin-pop, tot vandaag.

Net wakker uit de narcose

De volgende ochtend. De tape onder mijn mond moet blijven zitten
om de breuk in mijn kin op z'n plek te houden.

3 dagen later. De zwelling is nu op z'n hoogtepunt, ik voel me op mijn dieptepunt. 

Ongeveer 2 weken na de operatie. M'n hoofd is nog steeds flink opgezwollen. 

Selfie met Melle. Ik zie eruit als "Mrs. Doubtfire". 

Half oktober, ongeveer 4 weken na de operatie

Eind oktober, weer iets toonbaarder gelukkig

22 november, 62 dagen na de operatie.

Zoals je kunt zien is er veel veranderd in relatief korte tijd. Er zitten nog wat kleine zwellingen onderaan m'n wangen en naast m'n neus. Dit zal in de loop van de tijd ook nog verdwijnen is me toegezegd.

En hoe het nu voelt? De binnenkant voelt nog behoorlijk pijnlijk aan. Het eten gaat redelijk maar ik kan nog niet goed kauwen. Twee weken geleden meende ik me te kunnen wagen aan een heerlijke Black Angus-steak. Na een half uur kauwen was ik het wel zat en moest ik aan mijn wederhelft toegeven dat het toch verstandiger was geweest om de gerookte zalm te bestellen....

Ongeveer 1,5 week geleden wilde ik stoppen met de medicijnen. Na overleg met de huisarts kon ik beginnen met een afbouwschema. Na een paar dagen kwam de pijn in alle hevigheid terug en begon ik me heel erg down te voelen. Het bleek dat ik afkickverschijnselen had. De huisarts gaf ook toe dat het door hem voorgestelde afbouwschema veel te snel ging. Dus sinds afgelopen maandag zit ik tóch weer op de volledige dosering en ik heb me voorgenomen voorlopig maar even niet weer te stoppen. Het is niet anders. De pijn is nu weer veel beter te verdragen (op de kou na) en ik zit weer beter in mijn vel. 

Van de ortho kreeg ik begin deze week andere elastieken voor de nacht. Zaten de eerste elastieken superstrak, deze zitten ietsjepietsje minder superstrak. Nog niet echt prettig maar het moet, 

nog even... hoop ik....