Bijna 9 weken na de operatie

Voor de trouwe lezers van mijn blog moet het misschien opgevallen zijn (of misschien ook niet..); de "flow" van het bloggen was er even uit. De afgelopen weken waren ook niet echt interessant om over te bloggen, in ieder geval niet qua belevenissen omtrent het onderwerp kaakosteotomie.
Er viel genoeg te melden over totaal andere zaken maar dan ga ik "off-topic" om in blog-termen te blijven. Twee weken geleden was ik aanwezig bij een hele leuke lezing van Nynke de Jong. Een bekende Friese columniste, verwoedt twitteraarster, blogster en inmiddels ook BN-er door aanwezigheid in diverse t.v. programma's. Zij schrijft haar columns en blogs op zeer humoristische wijze over allerhande onderwerpen. Ik ben jaloers op de manier hoe zij dingen weet te vertellen en op te schrijven. Aan het eind van de avond gaf ze nog wat tips over hoe je een blog boeiend kan houden zodat de lezer het ook blijft lezen. Het zette mij wel aan het denken....Het onderwerp van mijn blog is natuurlijk niet humoristisch dus het hoeft niet lachwekkend te zijn. Voor iemand die dit traject nog moet ondergaan moet het interessant zijn. Ik wil ze niet afschrikken maar het is wel een reëel beeld van wat je te wachten staat. Voor alle lezers daarbuiten vind ik het gewoon leuk om te laten weten hoe de stand van zaken is. Maar bovenal is het voor mezelf een uitlaatklep. Ik vind het leuk om te schrijven en de reacties die erop volgen te lezen.
Het is inmiddels wel tijd voor een overzichtje in foto's. Ik weet dat er onder mijn blog-lezers één iemand is die bij het zien van deze foto's misschien wit wegtrekt en van zijn of haar stokje gaat. Dus tegen diegene zeg ik, scroll maar even niet verder. Voor alle anderen, het valt wel mee. Ik word er zelf ook niet vrolijk van als ik er naar kijk. Maar het laat wel zien hoe je er na deze operatie uit ziet. Van het moment van wakker worden in het ziekenhuisbed ( heel charmant) en een paar dagen daarna waar ik er uitzie als een opgeblazen michelin-pop, tot vandaag.

Net wakker uit de narcose

De volgende ochtend. De tape onder mijn mond moet blijven zitten
om de breuk in mijn kin op z'n plek te houden.

3 dagen later. De zwelling is nu op z'n hoogtepunt, ik voel me op mijn dieptepunt. 

Ongeveer 2 weken na de operatie. M'n hoofd is nog steeds flink opgezwollen. 

Selfie met Melle. Ik zie eruit als "Mrs. Doubtfire". 

Half oktober, ongeveer 4 weken na de operatie

Eind oktober, weer iets toonbaarder gelukkig

22 november, 62 dagen na de operatie.

Zoals je kunt zien is er veel veranderd in relatief korte tijd. Er zitten nog wat kleine zwellingen onderaan m'n wangen en naast m'n neus. Dit zal in de loop van de tijd ook nog verdwijnen is me toegezegd.

En hoe het nu voelt? De binnenkant voelt nog behoorlijk pijnlijk aan. Het eten gaat redelijk maar ik kan nog niet goed kauwen. Twee weken geleden meende ik me te kunnen wagen aan een heerlijke Black Angus-steak. Na een half uur kauwen was ik het wel zat en moest ik aan mijn wederhelft toegeven dat het toch verstandiger was geweest om de gerookte zalm te bestellen....

Ongeveer 1,5 week geleden wilde ik stoppen met de medicijnen. Na overleg met de huisarts kon ik beginnen met een afbouwschema. Na een paar dagen kwam de pijn in alle hevigheid terug en begon ik me heel erg down te voelen. Het bleek dat ik afkickverschijnselen had. De huisarts gaf ook toe dat het door hem voorgestelde afbouwschema veel te snel ging. Dus sinds afgelopen maandag zit ik tóch weer op de volledige dosering en ik heb me voorgenomen voorlopig maar even niet weer te stoppen. Het is niet anders. De pijn is nu weer veel beter te verdragen (op de kou na) en ik zit weer beter in mijn vel. 

Van de ortho kreeg ik begin deze week andere elastieken voor de nacht. Zaten de eerste elastieken superstrak, deze zitten ietsjepietsje minder superstrak. Nog niet echt prettig maar het moet, 

nog even... hoop ik....

mijlpaaltje! 6 weken na de operatie

Vandaag moest ik weer naar de orthodontist. Ik had heel erg de hoop dat de haken op de beugel verwijderd konden worden. Die haken zijn een week voor de operatie geplaatst zodat de fixatie-elastieken gelijk na de operatie bevestigd konden worden.  Ik heb de elastieken elke dag trouw geplaatst. En nu na 7 weken van die haken in m'n mond was ik ze toch wel echt zat. Er zitten scherpe punten op waardoor de binnenkant van m'n lippen er constant tegenaan schuurden. Of nog erger, soms bleef er wel 'es wat vel achter haken, jeikksss. De haken zaten verspreid over de hele beugel maar alleen de meest verre achterin werden gebruikt voor de elastieken. Vorige week bij de kaakchirurg had ik al aangegeven dat ik graag van de overbodige haken af wilde maar dat beslist hij niet, dat is voor de afdeling orthodontie. En nu was het gelukkig zover! De ortho was het er wel mee eens. Ik mag nog niet helemaal stoppen met de elastieken, ik moet ze s'nachts nog in houden. De haken die niet gebruikt worden mochten eruit, yes! Het was wel even een klusje voor de assistente want de draden moesten er ook helemaal uit en daarna weer, zonder haken, teruggeplaatst worden. Ze was heel voorzichtig, bang om me pijn te doen,  maar het ging hartstikke goed. En ik kan niet uitleggen wat voor genot het is dat die haken er niet meer zitten. Nu zitten de brackets er nog gewoon maar die voel ik eigenlijk nooit, alleen 1,5 jaar geleden toen de beugel geplaatst werd.
Als dit al zo fijn voelt, hoe zal het dan voelen als de beugel er helemaal uit is? Daar kan ik me echt op verheugen, maar ik moet nog wat maanden geduld hebben.
De ortho zei wel dat ik goed in de gaten moet houden dat ik m'n kiezen goed op elkaar kan blijven houden. Nu is de stand van de kiezen precies goed. Om dat zo te houden moet ik de elastieken voorlopig s'nachts blijven dragen. Wordt de overbeet de komende weken weer erger dan moeten de elastieken ook overdag weer in, daar moet ik zelf op letten.
Ik kreeg nog een compliment dat m'n gebit er zo goed verzorgd uit zag. Het is na een operatie als deze heel moeilijk je tanden goed te poetsen. Ten eerste is het pijnlijk en je kan er de eerste weken niet goed bij. Ik heb vanaf de operatie eerst gepoetst met een baby-tandenborstel maar ben na een week alweer met de elektrische tandenborstel aan de slag gegaan. Flossen en ragen gaat helemaal niet maar ik heb een "Air-flush" aangeschaft. Een soort mini-hogedrukreiniger waarmee je met een heel minuscuul waterstraaltje onder druk tussen je tanden kan komen. Ideaal! En dat was dus ook te zien. Altijd goed om te horen.

Ik ben vanmorgen voor 't eerst weer een paar uren aan het werk geweest, op mijn oude vertrouwde plek. Het voelde goed om weer achter m'n bureau te zitten en weer aan de slag te zijn. En natuurlijk heel fijn om de collega's weer te zien. Na een paar uurtjes was ik wel een beetje tureluurs maar ik ben ook niks meer gewend na al die weken. Daarbij ben ik nog onder invloed van de lyrica en ik kan merken dat ik daar een beetje warrig van ben.
Al met al vond ik het een fijne dag vandaag. Lekker gewerkt, een deel van het ijzeren hekwerk uit m'n mond, en de zon die vanmiddag fel scheen zorgde voor een heerlijke energie.
Kortom, we gaan de goede kant op!

5 weken na de operatie

"Heb vertrouwen Joke, het komt écht goed en het wordt écht heel mooi" . Dat waren de woorden van de kaakchirurg gistermorgen toen we afscheid namen. Ik moest voor controle weer naar de
poli kaakchirurgie. Er werd een scan van mijn hoofd gemaakt en daarna had ik een gesprek met Dr. Hoekema. Hij vroeg me natuurlijk hoe het ging. Ik vertelde hem dat ik best nog veel pijn heb. Vooral halverwege de dag als voor mijn gevoel de medicijnen uitgewerkt zijn. De kou is momenteel ook mijn grootste vijand. Als ik Melle s'ochtends naar school breng of als ik voor wat dan ook naar buiten moet snijdt de kou als scherpe messen in mijn gezicht. Als ik dan weer naar binnen ga zangert dat nog wel een tijdje door.
Iedereen weet dat ik graag mag kwebbelen en lachen, ook dat zorgt voor veel pijn aan de binnenkant van mijn wangen. Moet ik dan voorlopig maar binnenblijven en mijn mond op slot doen? Nee dat zou echt een straf zijn...
Hoekema heeft wat testjes gedaan om te zien waar ik veel gevoel heb en dus pijn ervaar. Hij stelde voor om de dosering van de "Lyrica" (de medicijnen tegen zenuwpijn) te ver-drie-dubbelen. Vanaf nu moet ik s'ochtends, s'middags en s'avonds 2 keer 75 mg. slikken. Ik ben nogal bang voor de vervelende bijwerkingen maar het is veel belangrijker dat ik geen pijn meer heb. De toekomst zal uitwijzen wat het met me doet. Ik ben gisteren begonnen met deze dosering en ik merkte vooral tegen de avond het verschil al, ik had rond die tijd anders veel pijn en nu nauwelijks! Dat is dus fijn.
Na de scan te hebben bekeken werd er opgemeten hoever ik mijn mond nu open kan krijgen. Ik ben sinds vorige week met de voorgeschreven oefeningen begonnen; "kaakgymnastiek":  ongeveer 10 keer per dag een halve minuut mijn mond zover mogelijk open doen, de onderkaken elk een halve minuut naar links en naar rechts uitstrekken en een halve minuut de onderkaak helemaal naar voren strekken. Ik sta bekend om mijn enorme sportiviteit en lenigheid......., niet dus.  Maar ben nu tóch aan de gymnastiek!
Na al het ge-rek en strek met mijn kaken zei de dokter dat hij heel tevreden is over het resultaat tot nu toe. Ik zei dat het me allemaal erg tegenvalt en dat ik m'n gezicht zo ook helemaal niet mooi vindt. Soms twijfel ik of het ooit nog wel mooi wordt. Dr. Hoekema wees me erop dat de operatie "nog maar" 5 weken geleden is en dat de zwellingen nog lang niet allemaal verdwenen zijn. De resterende woorden staan aan het begin van dit blog.
Over 4 weken zien hij en ik elkaar terug en dan zie ik er volgens hem écht anders uit.
Vanaf morgen ga ik weer een paar uurtjes per week aan het werk, ik heb er zin in. Weer in het normale ritme proberen te komen en me weer nuttig maken. Laat ik dit blog positief eindigen: Ik neem de woorden van Dr Hoekema aan en ik heb vertrouwen, écht waar!

4 weken na de operatie, tijd voor een update

De tijd vliegt! Het is alweer een maand geleden dat ik in het ziekenhuis lag en de operatie net achter de rug was.  De weken zijn omgevlogen. Weken waarin m'n uiterlijk enorm is veranderd. Daarom vind ik het nu wel een keer tijd worden voor een "voor- en na" foto. Ik heb er nog wel even over getwijfeld want er zitten nog steeds veel zwellingen. Dit is dus nog lang niet hoe het moet zijn maar het begint er een beetje op te lijken. Het verschil met hoe ik er voor de operatie uitzag is behoorlijk groot. Als ik in de spiegel kijk heb ik soms het idee dat er iemand anders staat. M'n gezicht is veranderd maar het rijmt (nog) niet met wie ik ben. M'n wangen zijn nog dik, en het gedeelte van bovenlip tot en met m'n neus zijn nog steeds verdoofd en voelen heel stijf aan. Dus als ik lach is het mijn lach niet.
Maar goed, ik moet blij zijn dat het allemaal goed gegaan is en ik ben misschien wat ongeduldig. Het eindresultaat zal nog wel een tijd op zich laten wachten. In de tussentijd zal het stapje voor stapje vast steeds mooier worden.

foto 1 : 21 september '15                    foto 2 : 20 oktober 2015

En hoe 't nu gaat? Qua pijn is het wel iets beter. Ik heb de dosering van de medicijnen sinds donderdag verhoogd en dat lijkt te werken. Ik was erg bang voor de bijwerkingen maar dat valt tot nu toe mee. Eten is nog steeds erg pijnlijk en kost veel moeite, dus ik eet nog lang niet zoveel zoals ik voorheen deed. Dat geeft een slap gevoel. Vorige week dinsdag moest ik weer naar de ortho en toen zijn de elastieken onderin weer verder naar achteren geplaatst. Dit was de eerste dagen heel erg pijnlijk maar begint nu wel te wennen. Ze mogen er alleen uit als ik iets eet. Ik ben er heel consequent in om ze te dragen want dan ben ik er hoop ik ook eerder weer van af.

M'n energiepeil is nog lang niet wat ik gehoopt had. De narcose heeft er zó ingehakt en daarbij komt dat gewoon praten en eten, hele normale dagelijkse dingen, moeite kosten. Gisteren ben ik voor het eerst even op het werk geweest om ter ere van mijn 36ste verjaardag gebak te brengen. Het was heel fijn om iedereen weer even te zien. 

Ik kijk er naar uit om straks weer normaal te functioneren, lekker aan het werk te gaan en het "patiënt zijn" achter me te laten. Nog even geduld hebben, doorzetten, en snel fris en fruitig worden!

2,5 week na de operatie, een pittig weekje

De afgelopen week was er één met ups en downs. Vorige week zaterdag schreef ik nog dat ik me veel beter voelde en die dag was ook echt een topdag vergeleken met de tijd daarvoor. Helaas ging het daarna snel bergafwaarts. Zondag kreeg ik steeds meer pijn en de dagen erna voelde ik me steeds minder worden. Dinsdag kreeg ik er ook koorts bij dus ik was bang dat ik toch ergens een ontsteking in mijn mond had zitten. Er zitten ook hechtingen aan de binnenkant van mijn wangen en ik had het gevoel dat ze in brand stonden. Teade heeft s'avonds mijn mond met een spiegeltje bekeken en het zag er allemaal heel normaal uit. Nu is hij natuurlijk geen tandarts dus ik heb de volgende dag de poli kaakchirurgie maar gebeld. Gelukkig kon ik diezelfde ochtend nog terecht.
Dr. Hoekema was verrast me te zien. Hij zei met een knipoog "dit hadden we niet afgesproken hé". We zouden voorlopig tot eind oktober alleen maar telefonisch contact houden. Ik legde hem uit dat ik veel pijn had. Hij ging vervolgens met een klein spiegeltje m'n hele gebit en wangen (en wonden) bij langs, het zweet brak me uit. Dat voelde echt niet fijn. Gelukkig wist hij me te vertellen dat het er allemaal heel rustig uit zag en dat de hechtingen ook gewoon konden blijven zitten. Hij legde uit dat de pijn die ik heb zenuwpijn is. Doordat ik (vooral in het onderste gedeelte van mijn mond) al zo snel weer gevoel heb is alles hypergevoelig. Zenuwpijn geeft een brandende pijn en een kloppend gevoel. Ik moest dus toch maar aan de medicijnen. Deze medicijnen zijn tegen zenuwpijn en worden ook wel gebruikt als anti-depressiva. Een heftig middel dus. Het zorgt er helaas ook voor dat je veel vocht vasthoudt en je kan er suf van worden. Je moet een soort "spiegel" opbouwen dus je mag er ook niet zomaar mee stoppen. De rest van de bijwerkingen die in de bijsluiter stonden heb ik maar genegeerd, als je die leest zou je de pillen spontaan in de container gooien.
Vanaf donderdag kon ik al merken dat de medicijnen aansloegen. Het kloppende gevoel in mijn onderlip en de vlammende pijn in mijn wangen zijn verdwenen. Ik heb nog wel pijn maar dat is veel beter te verdragen. Het beheerst m'n doen en laten wat minder en ik moet zeggen dat dat een enorme opluchting is. Ik heb wel het gevoel soms een beetje een 'high" of zweverig te zijn, maar dat zal wel een bijwerking zijn.
Mensen vragen of ik me al verveel. Gek genoeg is dat absoluut niet zo. Ik heb nog heel weinig energie en lig nog regelmatig op de bank. Ik krijg zo nu en dan bezoek en dat leidt lekker af.
Helaas heb ik nog heel veel moeite met eten. Het is een ware uitputtingsslag om b.v. een klein stukje brood zonder korsten naar binnen te krijgen. Ik ben inmiddels 5 kilo afgevallen, maar dat is niet erg. Ik voel me er heel slap door want het hongergevoel is constant aanwezig. De smoothies komen me al bijna de neus uit...... Als we s'avonds samen voor de televisie zitten (liggen) komen er ook alleen maar reclame's van lekkere dingen voorbij, heul irritant.  Ik krijg m'n mond nu wel wat verder open waardoor het oplepelen van wat warm eten iets beter gaat.
Gelukkig gaat het slapen heel goed. Ik maak weer normale nachten van zo'n 6 á 7 uurtjes.
De zwellingen in mijn gezicht nemen aardig af. Ik heb nog wat bolle wangen en ietwat opgezwollen lippen, maar vergeleken bij vorige week stelt het bijna niks meer voor.  Ik hou maar voor ogen dat ik over een half jaar een stralend bruidje ben .

Wat een verschil

Schreef ik in m'n vorige bericht nog over veel pijn, inmiddels is dat gelukkig stukken beter! Yes!
Ik denk dat het omslagpunt gisteren is geweest. Woensdagmiddag lag ik nog bij de kaakchirurg in de stoel en smeekte ik hem bijna om meer pijnstillers. Er was nog geen dag voorbij gegaan waarbij ik aan het maximale aantal pijnstillers niet genoeg had. De ergste pijn zat in mijn lippen waar geen vel meer opzat. Ik kon er niks aan verdragen. De kaakchirurg schreef me een gel voor waarmee ik m'n lippen kon verdoven. Daarbij moest ik blijven smeren met vaseline (wat ik al 3 dagen lang ieder half uur deed...). Hij vond het onvoorstelbaar dat ik al zoveel gevoel in het onderste gedeelte van mijn mond en kin had. Dat verklaarde wel waarom ik veel pijn had.
In 9 van de 10 gevallen wordt er tijdens de operatie een zenuw geraakt waardoor je een tijd lang, meestal maanden, geen of een doof gevoel hebt in je lippen en kin. Dit wist ik van te voren. Blijkbaar is de operatie zó keurig uitgevoerd waarbij deze zenuw niet volledig is beschadigd. Als alles nog doof of gevoelloos zou zijn ervaar je ook geen pijn.
Dr. Hoekema deed een testje met een ijzeren staafje wat hij licht tegen mijn kin tikte. Dit voelde ik goed. Ik zei ook dat het een koud staafje was. Hij moest lachen, dat had hij nog niet eerder meegemaakt.
Inmiddels zijn we 3 dagen verder en voel ik me heel anders. Ik heb gisteren nog een medicijn en zalf van de huisarts gekregen voor mijn lippen en de binnenkant van m'n mond en dat slaat blijkbaar aan. De slijmvliezen in m'n mond waren aangetast doordat ik in de eerste week een zware antibioticakuur heb gehad. Dit tast je weerstand aan en die was natuurlijk door de operatie al bijna op het nul punt.
Blijkbaar heeft dit medicijn goed z'n werk gedaan want afgelopen nacht heb ik voor het eerst 6 uren achter elkaar geslapen en werd ik vanmorgen wakker met nauwelijks pijn, héérlijk!!!
De elastiekjes kan ik inmiddels ook zelf goed bevestigen en verwijderen en zelfs eten gaat iets gemakkelijker. Ik heb nog wel een verdoofd gevoel in m'n bovenlip, neus en wangen. Dit is ook nog behoorlijk opgezwollen. Ik voel bijvoorbeeld wel dat ik jeuk heb (alsof er mieren onder je huid kruipen) maar als ik er aan wil krabben voel ik dat niet.
Al met al is dit een wereld van verschil met vorige week en vanaf nu gaat het hopelijk door met die stijgende lijn!!

Éen tip voor als je ooit ook een kaakoperatie ondergaat: Ook al heb je geen gevoel in je lippen in de weken na je operatie, smeer ze wél in met vaseline! Ik heb dat de eerste week niet gedaan en zelfs hele vellen eraf getrokken omdat ik dat toch niet voelde. Nu zit er bijna geen vel meer op. Dat is heel pijnlijk en het duurt erg lang voordat er weer nieuw vel aangemaakt is. Daar kan zelfs geen labello of purol tegenop.

7 dagen na de operatie

Vandaag is het precies een week geleden dat ik geopereerd ben. Een week met helaas veel pijn en ongemakken. Het gekke is dat ik weinig pijn voel op de plekken waar ze aan het wrikken en zagen zijn geweest... Ik heb voornamelijk hele heftige hoofpijn en de wonden in m'n mond. Mijn lippen zijn zo opgezet geweest waardoor er nu bijna geen vel meer opzit. Zelfs koud water kan ik er bijna niet aan verdragen. Ben dus alleen maar aan het smeren, smeren en nog eens smeren....
M'n wangen zijn nog behoorlijk gezwollen en de geel-kleurige bloeduitstortingen zakken via m'n hals al mooi naar beneden.
Vanmorgen moest ik voor het eerst de deur weer uit, op contrôle bij de orthodontist. Gelukkig heeft hij alleen maar even gekeken en me nauwelijks aangeraakt. Hij is tevreden tot nu toe. Het enige puntje van kritiek is dat ik wat consequenter de elastiekjes in moet doen. Deze elastiekjes moeten geplaatst worden op een haakje die op de beugel zit. Ze verbinden de onderkaak met de bovenkaak waardoor het effect van de operatie (o.a. het verhelpen van de overbeet) straks nog veel beter is.
Het lukt mezelf helaas niet om die elastiekjes te plaatsen. Dit moet ik aan Teade overlaten en is erg pijnlijk. Maar ik zal m'n best doen, alles voor het goede doel.
De kilo's vliegen er al behoorlijk af. Eten kost heel veel energie en doet pijn. Maar alle kleine beetjes moeten er toch in anders komt het niet goed. Vanmorgen wel klein stukje appeltaart met heel veel slagroom gehad.....dat was lekker....
Ik ben nog steeds op zoek naar een goede manier om rechtop te slapen. Als ik lig komt er heel veel druk op m'n hoofd. Ik slaap nu op een voedingskussen, dat gaat redelijk maar tips zijn welkom.....


Om de humor er een beetje in te houden;

Deze kaart kreeg ik van collega Minke met de boodschap:
Het kan altijd erger....

Het is achter de rug

Drie dagen na de operatie; tijd om weer wat te gaan schrijven. Al heb ik heel weinig energie, ik wil het graag op papier zetten anders ben ik dingen straks weer kwijt.
Dinsdagmorgen rond kwart voor acht lag ik op de operatiekamer. Ik was een tikkie gespannen maar toch wel rustig.  Ik weet nog dat de anesthetist een kapje over m'n mond schoof en daarna was ik vertrokken, ver in narcose. Dik vier uren later werd ik wakker op de verkoeverkamer. Eerst was ik heel euforisch en voelde geen pijn (dacht ik...). Ik wou de verplegers graag bedanken maar kon geen woord uitbrengen, ik had geen stem. Dus ik schreef op dat ik blij was dat het achter de rug was en dat ik me heel goed voelde. Nog geen 10 minuten later moest ik daar wel op terug komen en kon ik de zuster duidelijk maken dat ik verging van de pijn, toen kreeg ik gelukkig een morfinepomp die ik zelf kon bedienen.
Rond een uur of twee werd ik weer naar de afdeling gereden waar Teade gelukkig al op me zat te wachten. Toen kwamen de emoties en spanning er wel even uit, maar ook het huilen deed zeer dus daar stopte ik maar gauw weer mee. Omdat ik heel veel bloed in m'n maag had gekregen was ik verschrikkelijk misselijk. Helaas heb ik nogal een fobie voor overgeven dus ik wist het lang tegen te houden. Totdat de buurman naast me z'n avond-eten kreeg. Man, die lucht! Niet best.... Ik zal niet in detail treden maar ik werd niet goed op het toilet en gelukkig kwam het er daar uit. Ik voelde me gelijk wat beter.
De nacht in het ziekenhuis was hectisch. Je krijgt bijna geen rust, hebt pijn en ligt veel te denken.
Woensdagmorgen moest ik alweer naar de poli van de kaakchirurg. Ik schaamde me dood want ik zag er uit als een monster, en dan zul je net zien dat de wachtkamer vol zit met mensen.
Er werden röntgenfoto's gemaakt en daarop is goed te zien wat er gebeurt is. Ik zou bijna zeggen "tel de schroefjes" ...

Voor een leek als ik is dit ook nog niet echt duidelijk maar de donkere strepen zijn breuken. Dus in bovenkaak, zijkanten van de onderkaak en de kin. En dat alles is weer vastgezet met schroeven.

 En hoe dat er nu in real life uitziet? Die foto's plaats ik pas als ik er aan toe ben. Ik vind het zelf nog té confronterend hoe ik er nu uitzie. Mijn gezicht is nog helemaal opgezwollen en ik voel mezelf een monster. De pijn valt tot nu toe erg tegen en de narcose heeft m'n energie tot het 0-punt verlaagd. Eten, drinken, praten, alles kost energie. Maar goed, we zijn nu ook nog maar 3 dagen verder. Ik kan gelukkig praten, al is het soms lastig te verstaan voor mijn omgeving. Het huis is al mooi versierd met bloemen en kaarten van vrienden, familie en collega's. Dat doet me enorm goed. 

Waar ik het meeste last van heb zijn bloedstolsels in m'n neusholtes. Het is voor een week verboden om te snuiten, en dat is echt heel lastig. Ik heb er veel pijn van, en er is weinig aan te doen. Verder valt de pijn aan de kaken heel erg mee. Ik heb geen gevoel in m'n lippen en gehemelte maar ook dat schijnt straks allemaal goed te komen. Ik hoop dat de zwellingen nu op op hun hoogtepunt zijn zodat het vanaf nu weer wat in gaat zakken. Ben zo benieuwd naar het echte resultaat. 

Laatste weekend voor de kaakoperatie

Nog 2 nachten slapen en dan is het zover. Dan "mag" ik eindelijk geopereerd worden. Het klinkt raar maar ik ben blij dat het bijna zover is. Vanaf mei weet ik al dat de operatie op 22 september gepland staat. Dus ik heb er lang genoeg naar toe kunnen leven. Ik heb al heel wat bezoeken aan de orthodontist en de kaakchirurg achter de rug en hoop maar dat het door hun bedachte plan een goed en mooi resultaat geeft.
Ik zie niet op tegen de operatie. Het enige waar ik me een beetje druk over maak is hoe ik er straks uit zal zien en of ik heel misselijk zal zijn als ik uit de narcose kom.  Het is een pittige operatie van de boven- en onderkaak waardoor ze wel 4 á 5 uren met me bezig zullen zijn. Daarna zal het een paar weken erg lastig worden om te kunnen eten. En laat dat nou net een grote hobby van me zijn....
Het voelt gek om afscheid te nemen van mijn oude gezicht. Het gezicht waarbij ik, als ik lach, me altijd heb gestoord aan de "gummysmile". Ook de scheve rij tanden waren een doorn in het oog, maar die staan nu door de beugel al  prachtig recht .
Ik hoop over een paar maanden een mooie voor en na fotosessie te kunnen plaatsen. Voorlopig hou ik het bij de profielfoto, nog mét beugel...

Waarom dit blog?

Omdat ik het zelf lastig vond ervaringen van anderen op het gebied van kaakosteotomie te vinden begin ik dit blog.
Er staan wel verhalen en blogs op internet maar die zijn van vóór 2015 en ik neem aan dat de technieken inmiddels wel weer veranderd zijn.
Daarnaast vind ik het leuk om te schrijven en hoop ik er een beetje mijn "ei" in kwijt te kunnen. 
Voor iedereen die misschien hetzelfde staat te wachten of mensen die gewoon nieuwsgierig zijn ga ik de komende weken dit blog bijhouden.

Hoe is het allemaal begonnen?
Ik had al jarenlang klachten met mijn gehemelte. Er zaten regelmatig pijnlijke bulten achter mijn voortanden. Vooral als ik iets krokants zoals een pizza of stokbrood had gegeten was het mis. In december 2013 stelde de tandarts voor om het rigoreus aan te gaan pakken. Omdat ik een overbeet heb kauw ik met mijn onderste tanden tegen mijn gehemelte aan. Dat veroorzaakt die bulten. 
Ik moest naar een orthodontist en een kaakchirurg die moesten beoordelen of een beugel en een kaakoperatie zinvol zouden zijn. De orthodontist keek nog maar net in m'n mond en hij zei gelijk dat ik in aanmerking zou komen voor vergoeding van het ziekenfonds. Niet dat hij dat bepaalt, maar hij wist wel zeker dat ze akkoord zouden gaan. Op basis van gebitsafdrukken en röntgenfoto's kreeg ik in april 2014 eindelijk toestemming van het ziekenfonds om het traject in te gaan. Een paar dagen later lag ik bij de kaakchirurg in de stoel om een laatste verstandskies weg te lagen snijden, en nadat ik daar van hersteld was werd de beugel geplaatst. Onder en boven een rij met slotjes en ijzerdraad. In het begin erg pijnlijk maar het wende uiteindelijk heel snel. De tandenborstel werd mijn grootste vriend want er blijft van alles hangen in die slotjes.